Somewhere Over Laredo

✈️Gerçeklik plastik bir bardak buz, pencere kenarındaki dar koltuk ve inişe yirmi dakika kaldığında, kafan ısrarla başka bir yerde. Çölün parladığı, nehrin ay ışığında fısıldadığı, kot pantolonundaki gümüş tokanın karanlıkta yıldızlardan biraz daha parlak olduğu bir yerde. Evet, olmadı. Evet, hiç başlamamalıydım. Ama kim durdurabilir ki, otuz bin fit yükseklikte bile kalbim hala Rio'nun kıyısında, sanki yarın yokmuş gibi sarılmayı bilen kişinin yanında yatarken. Öylece uçuyoruz - batıya, gökyüzüne, kendimizden uzaklaşarak, ama toz, deri ve hala biraz pişmanlık duyduğum büyük bir hatanın kokusunu taşıyan anılara biraz daha yaklaşarak.