07;07

Kafan sisli, kalbin atıyor ama sanki zorlanarak - sadece “duraklat” tuşuna basıp biraz sessiz kalmak istiyorsun. Sabah bir melekle başlar ve birinin dişleriyle biter, ter, kan ve hafif bir paranoyanın karışımıyla. Her şey biraz yıpranmış, festivalden kalma eski bir tişört gibi, altında ağladığını mı yoksa sadece çok sarhoş olduğunu mu hatırlayamıyorsun. Bu şarkı, içsel cehenneme alıştığını sanan ama oranın gürültüsüne yeniden şaşırmış olanlar için. Hüzünlü, kasvetli, dürüst. Ve aynı zamanda dünyaya karşı bir tür ergenlik isyanı: “Belki parçalanıyorum, ama yine de kaçacağım.”