Ricochet

Boğuk bas sesi göğsü sıkıştırıyor, kelimeler camdaki yağmur damlaları gibi yapışıyor - basit gibi görünüyorlar, ama her seferinde beklenenden daha derine işliyorlar. İlk başta bunun dışarıdan biriyle olan bir tartışma olduğu sanılır, ama yavaş yavaş anlarsınız ki, bu iç sesinizin “yerinde kal” ve “ileri gitme” diye sonsuza dek yalvarmasıdır.

Müzik ise ateşe körükle gidiyor: artan “ısı” nabız haline geliyor, sanki hava aşırı ısınmış ve her an patlayacakmış gibi. Artık kimin haklı kimin haksız olduğu önemli değil - tek bir şey açık: bunu tutmak imkansız, çok sıcak, çok canlı.