Destello...

Bu, kilisede veya tanıkların önünde değil, yarı karanlık bir odada, sözlerin duvarlara yapışıp orada kalacağı bir yerde edilen yemin gibi.

Burada “sonsuza kadar” sözü yok, dürüstçe “istediğin sürece” var - ve bu, sonsuz yeminlerden bile daha samimi.

Aşk, inatçılık gibi geliyor: güneş battığında bile, yol ayaklarımızın altında parçalandığında bile yanında olmak.

Ve bu inatçı bekleme hazırlığında, nazik ve biraz da pervasız bir şey var, sanki geri dönmeyebilecek biri için ışığı açık bırakma alışkanlığı gibi.