I Don't Care...

Burada her şey sinizm ve itirafların sınırında dönüyor, zenginlik ve gösterişli sertlik yorgunluk, geceleri görülen kabuslar ve nadir görülen şefkat anlarıyla karışıyor. Ağır sözler silah sesleri gibi yankılanıyor: doğrudan, keskin, yumuşatma çabası olmadan.

Yine de siyah limuzin, plastik tabanca ve sonsuz nakit desteleri arasında canlı bir şey kayıyor - ya melankoli, ya da kendine karşı ironi. Müzik, metalik bir acı ile pahalı alkolün tadını bırakıyor: güç ve iktidar gibi, ama içerde yine de bir boşluk hissediliyor.