Don't Say No

Bu şarkıda her şey tek bir duygu etrafında dönüyor: başkalarının bakışları kendi düşüncelerinden daha gürültülü hale geldiğinde. Arkadaş grubu bir jüriye dönüşüyor ve her fısıltıları bir davuldan daha güçlü geliyor. Basit cümleler, takılmış bir plak gibi tekrarlanıyor ve bu takıntılılıkta bir gerginlik doğuyor: beğenmek, beğenmemek, neden böyle, neden böyle? Atmosfer, müziğin çaldığı bir partiye benziyor, ama yine de insanların sana yan gözle baktığını hissediyorsun. Ve işte bu çelişki, tüm cazibesi: endişe verici, üzücü, ama kopmak imkansız.