Nemo

Aşk bazen sinemada eksik bir bardak gibi davranır: bardak var gibi görünüyor, ama neden içi boş? Sorular arka arkaya geliyor - biliyor muydun, anlıyor muydun, çok sıkı mı tutuyordun? Sonunda her şey, cevaplar yerine sadece kendi şüphelerinle dolu garip bir yankı gibi geliyor.

Müzik, yumuşak bir hassasiyet ile sinirli bir seğirme arasında sallanıyor gibi, ve tüm bunların arasında komik bir ayrıntı beliriyor: “Nemo” hariç, gözyaşları hiç akmadı. Ve bu, durumu daha da üzücü hale getiriyor - bir çizgi film, bir insandan daha fazla dokunuyor.