vampire diaries

Dört duvar arasında kapalı kalmak, herhangi bir lanetten daha kötü olabilir. Güneş parladığında bu bir sevinç değil, bir cezadır ve hayatı hissetmenin tek yolu karanlığı beklemektir. Burada sonsuz gençlik bir tuzak, boyundaki haç bir deney, mezarlıklar ise kilise duvarlarından daha sık görülür. Her şey, sonsuza kadar süren bir ergen isyanı gibi geliyor: kamera için dişler, kendi kendine kesmek zorunda kaldığı kanatlar. Ve bu yüzden “buradan çıkarın” isteği kaprisli değil, çaresizce geliyor - sanki her kelimede, son kez olsa bile, en azından bir kez güneşin altında koşma arzusu titriyor.