Valentino

Gece benzin ve tatlı parfüm kokuyor, kısa şortlar fenerlerin altında parıldıyor ve konuşmalar bas seslerinde kayboluyor. Burada her şey yüksek sesli ve kasıtlı: altın zincirler, üç isabetli vuruştan sonra “golaço” çığlıkları, kız arkadaşların alayları ve yabancı bir eşyanın yere bırakılmasıyla yapılan imalar.

Sahneler bir klipte olduğu gibi değişiyor: sokak, oda, kulüp, yine sokak. Ve her birinde biraz küstahlık, biraz kahkaha, biraz sınırda oyunlar var. Müzik sanki göz kırpıyor: evet, hayat bazen imalar ve bakışmalarla dolu bir kaosa dönüşüyor, ama en gürültülü keyfi de bu değil mi?