Something In The Heavens

Fısıltıyla yazılmış bir gece kartı: gözler zümrüt, eller deniz gibi, ama tutmak istediğin kadar güçlü tutamıyorsun. “Son nefesine kadar” vaatleri neredeyse teatral geliyor, ama abartı yerine sıcak bir inatçılık kalıyor - etrafta sürekli gri bir hava olsa bile bırakmamak. Veda burada sonsuza kadar değil, daha çok yol üzerindeki geçici bir duraklama: “dönüşte görüşürüz” gibi, geri dönüş adresi yazılı bir bilet. Biraz melodramatik, biraz duygusal ve hiç utanç verici değil - çünkü bu yeniden buluşma inancı, herhangi bir battaniyeden daha iyi ısıtıyor.