By the Light of the Moon

Parıltılı bir uzay draması gibi: dünyalar yıkılıyor, gökyüzü çatlıyor ve karanlıktan birdenbire inatçı bir “pes etmeyeceğim” sesi yükseliyor. Her şey sanki kıyamet bir son değil de, aşk yemini için bir sahneymiş gibi geliyor. Burada savaş canavarlara karşı değil, çürümeye karşı veriliyor ve karanlık bile bir seraya dönüşüyor - içinde çiçek açmak mümkün. Ve dünya ayaklarımızın altında gürültüyle çöküp giderken, ışık saçmaya devam etmek gerekiyor - güneş olmasa da, en azından inatçı, yumuşak bir ay ışığıyla.