Culpable

Neon ışıklarında gece kıskançlığı: sözler sanki başkasının telefonundan gelen fısıltılar gibi - ve hemen sıcak, ve hemen vicdanın iğnesi ile gıdıklanıyor. Burada otomatik olarak “öpücük” ve izlerin kaybolduğu itirafı var - ama kalp yine de kazmak ve aramak istiyor. Bikini fotoğraflarını hatırlamak ve “bin”i neye harcayacağını düşünmek biraz övgüye değer ve aptalca, ama bu komik trajikomiklikte sıcak bir kırılganlık gizleniyor. Gece yarısından sonra yapılan bir itiraf gibi geliyor: kaba, dürüst ve satır aralarında hafif bir gülümsemeyle.