Misery

Kalp açık bırakılmış - ve şehir, hırsız bir pastacı gibi sessizce onun parçalarını yalıyor. Anıların yarası garip bir ritüele dönüşüyor: kırılganlık bir uyuşturucu gibi sunuluyor ve kendini cezalandırmak birdenbire ilginç bir hobi gibi görünüyor. Vokal, hızlıca bilen bir bıçak gibidir: acı keskin ve neredeyse düzgündür. Gerçeğin acı tadı ve acıya alışkanlığın eve dönmeyi başarması üzerine hafif, neredeyse hoşgörülü bir ironi kalır.