Pray

Dua etmeyin.

Ses, gece yarısı yırtılmış bir not gibi: sert, doğrudan ve hiç merhamet göstermeden. Ses, hem bıçak hem de battaniye gibidir: gerçeği keser, sonra soğuk bir berraklıkla ısıtır. Her satır, yabancıların merhametini reddetme, en iyi niyetli kurtarıcılara yönelik ince bir alaydır. Burada teselli aranmıyor, burada kucaklaşmalar reddediliyor, çünkü onlar iyileştirmekten çok yaralıyor. Ağır bir itiraf ortaya çıkıyor, tövbe yerine tek bir şey istiyor: rahat bırakın. Sanki kapı çarpmış ve masada hüzünlü, komik ve acı verecek kadar dürüst bir not kalmış gibi bir his.