Посилать

Vahşi okyanus kokuyor ve nedense kendi kokusu gibi kokuyor - avucunda hatırlamak isteyeceğin türden bir koku. Sahne - çimenler, uzun topuklu ayakkabılar, “sadece seks” hakkındaki düşüncelerin yıkılması ve her şeyde bir tür bohem sululuk: pürüzsüz omuzlar, parlayan yıldızlar ve tüm vücudun ütülenmiş ve harekete hazır olduğu hissi. Hassasiyet, saldırganlıkla yan yana: bir elinde caz, diğerinde sevilen yemek olma daveti, gözlerinin altında ise romantizm ile ironi karışımı, sanki tutku günlükte işlerin arasında kaydedilmiş gibi.

“Vurabilir ve ısırabilirsin, sikine takmak istersen tak” davetiyesi bir meydan okuma değil, özgür bir anlaşma gibi geliyor: tüm dünya avucunun içinde, denizler senin, gelenekler ise çöpe atılabilir. “O kesinlikle eski sevgilinden daha iyi” şeklindeki kırılgan güven, hafif bir göz kırpma ve dürüst bir kendini beğenmişlikle dile getiriliyor. Tüm kompozisyon, geç saatlerde içilen sıcak, hafif yanmış kahve gibidir: yakar, ısıtır ve dudaklarda bir gülümseme bırakır.

Yapımcı: Pavlo Vrochinsky

Yapımcı: Seva Shutka

Besteci: Ivan Ishchenko

Söz yazarı: Ivan Ishchenko

Aranjör: Denis Rybachenko

Aranjör: Dmitry Faustov

Aranjör: Yegor Remmer