Забирай свої речі

Oda sanki bir ara vermiş gibiydi - battaniyenin üzerinde yumuşak bir kedi, masanın üzerinde hala sıcak bir fincan ve ince bir tel ağı, ki bunlar artık dramatik itiraflardan daha önemli görünüyordu. Yabancı eşyalar, yabancı bir günlüğün eski kayıtları gibi yersiz görünüyordu; ondan geriye sadece boş bir ses ve soğuk bir bardak süt kalıyor - cevap beklemeyen bir metafor. Gece rutini - sabahları biraz sigara dumanı, yatak başındaki komodinde bir bardak su, yıldızlara doğru sessiz bir yürüyüş - ayrılığı bir dizi küçük, neredeyse rahat ritüele dönüştürüyor.

Gitar yine dizlerinde ve yas yerine sessiz, ironik bir drama ortaya çıkıyor - hayatın daha kolay olabileceğini anlatan bir şarkı: yürüyüş yapmak, yoldan geçenlere gülümsemek, açıklamalarda takılmamak. Arkadaşlar dinliyor, gözyaşları değil, sakin bir güven duyuyorlar: ev - sahne gibi, dünya - o kadar muhteşem ki, her zaman yeni bir açıdan bakılabilir. Bütün bu hafiflik - kaçış değil, yeni alışkanlıkların özenle toplanmış bir valizi, sonunda sadece ısıtan şeylerin yer aldığı bir valiz.