Nero

Pauz bilmeyen gürültülü bir ritim. Sanki sınırda çalışan bir motor gibi - her zaman ileri, her zaman daha hızlı, fren yapma hakkı olmadan. Burada şefkat veya mazeretlere yer yok, sadece düz bir “yapıyorum, çünkü yapabilirim” var.

Her vuruşta, sanki öğle vakti asfalt gibi, havanın bile titrediği bir sıcaklık hissi var. Sözler yakıcı ama yanık izi bırakmıyor, daha çok teşvik ediyor: daha az acıma, daha çok eylem. Biraz kaba, biraz yırtıcı, ama bütün güzelliği de burada - filtrelenmemiş ve beğenilme arzusu olmayan bir güç.

Böyle bir müzik, sesini kısmanızı istemez. Hoparlörlerinizi sonuna kadar açmanızı ve hızlanmak için alanınızı genişletmenizi ister.