Stoff in der Tasche

Takvimden sapan ve birkaç güne yayılan bir bayram. Bardaklar, gözlerin sabah ışığına alışmasına yetişmeden boşalıyor, cepler ise şüpheli bir mutluluğun ağırlığıyla çınlıyor. Cumartesi, uyku kalıntılarını yakıyor, pazar günü akşamdan kalma ile karşılıyor, ama bir yudum viski-kola ve kaygan bir gülümseme arasında bir yerde aşk illüzyonu ortaya çıkıyor.

O, ekran parıltısı ve tanga cebinde deli bir melek. O ise, “daha fazla içelim mi yoksa duralım mı?” sorusuyla boğuşuyor. Her şey tek bir ritimde dönüyor: telefon yeni numaralarla çınlıyor, düşünceler unutulmuş isimlere takılıyor. Ve sanki bu sonsuz gece, tek bir an için yaşıyor - karşılık olarak gülümsendiğinde ve çantada kaç “stop” olduğu ve bugün hangi gün olduğu artık önemli olmadığında.