Collar

Buradaki ses, sanki kapıya kilit takılmış gibi geliyor: açılabilir gibi görünüyor, ama anahtarın gıcırdaması hemen, herhangi bir yakadan daha sıkı boğan korkuları ve gururu hatırlatıyor. Her kelime, uzun zamandır omuzlardan atılması gereken bir taş gibi, zorlukla çıkıyor, ama inatla yerinde kalıyor.

Kendi “sertliğini” kabul etmede bir ironi var - dil tembel değil, sadece düğümler halinde karışmış, sanki kedinin açlıktan değil, zevk için özenle sakladığı gibi. Ve bu gerginlikte sıcaklık ortaya çıkıyor: metaforlar, beceriksizliği şiire, şaşkınlığı iltifata dönüştürüyor. Çünkü tüm bu kekemeliğin arkasında basit bir şey gizleniyor - duyguların gücü, hangi kelimeler ne kadar zor telaffuz edilse de, onlardan daha güçlü.