100 AMAPOLAS

Akşam sanki omuzlara giydirilmiş gibi ve içinde şüphe var - o kadar yoğun ki, rahip bile gözlerini kısmaya başlıyor. Sokak, inancın düşüşünü fısıldıyor ve gece ışıkları, suçları şenlikli bir çelenk haline getiriyor: kutsal bir heykelin önünden çalınan çiçekler, hem suçlayan hem de açıklayan cesur, biraz çılgın bir hediyeye dönüşüyor.

Anlatı, kenar boşluklarına yazılmış bir itiraf gibi geliyor - alçakgönüllülük olmadan, pazarlık heyecanı ile: bir dakikalık ilgi için kendini satmak, gururu bir kenara bırakmak ve kimin alacağını görmek. Yüz gelincik - sadece bir buket değil, huzursuzluğa giden bir yol; şarkının ritmi sanki bir adım atmaya itiyor, sonra da tüm hayat boyunca acı verici bir şekilde haklı çıkarmaya çalışıyor. Bütün bu hikaye ruj, kutsal suçluluk ve biraz yorgun ama ısrarcı bir anlaşılma arzusu kokuyor.