Eres un 10

Biraz modası geçmiş “beyaz atlı prens” şakaları burada bir itirafa dönüşüyor: masal olmayacak, ama dürüstlük olacak. Zırhlı şövalye yerine, kırışıklıkları olan ve ocak ayından beri tek tek topladığı çalıntı güllerle dolu bir buket taşıyan bir adam. Biraz tuhaf, biraz şaşkın, ama tamamen samimi.

Bu uyumsuzlukta dokunaklı bir şey var: biri notalar arasında koşturup duruyor, şaşırıyor ve başkalarının ayaklarına basmadan dans edemediğini itiraf ediyor; diğeri ise zırhının arkasına saklanıyor, sanki kırılganlığını göstermekten korkuyormuş gibi. Ama tam da bu kusurlu çiftte gerçek canlılık ortaya çıkıyor - “dünya altüst olmadan önce kadehlerimizi kaldıralım” dedikleri gibi.

İdeal resimler içermeyen komik bir romantizm: biraz şarap, biraz özeleştiri ve bazen on numara ve “kalabalığın içinden sıradan biri”nin yine de yanında olmasının değer olduğu inancı.