SEMPERO - Super Slowed

Kelimeler anlamını yitirdiğinde, ritme dönüşürler. Sonsuz “però” fayans zeminde top gibi zıplar: önce komik, sonra hipnotize edici, ve bir anda kendinizi ondan koparamaz hale gelirsiniz. Sanki tüm dünya “evet” ve “ama” arasında sıkışmış gibi - ve bu kararsızlık birdenbire dansa dönüştü.

Müzik nabız gibi atıyor, göz kırpıyor ve sürekli bahane uydurma alışkanlığını hafifçe alay ediyor. Burada aşk ya da acı hikayeleri yok, sadece sonsuz bir “katılıyorum, ama yine de...” gibi ses çıkaran hayat var. Ve bu tekrarların girdabında garip bir rahatlama doğuyor: anlam aramaya gerek yok, sadece gülüp bu sonsuz “però” ile birlikte sallanmak yeterli.