WKURWELEPSZEPOGO

Kapalı dişler ve panel bloklardan yapılmış kafes, sesin havayı sıkıştırıp sadece tılsım gibi tekrarlanan, parçalı cümleler bırakmasına neden oluyor: pencereyi aç, duysunlar, şehri patlatalım. Bu sözlerde çağrıdan çok yorgunluk, alaycılık ve daha yüksek sesle kendini duyurmaya çalışan çocukça bir çaba var; hoparlörlerin uğultusu, Polonya sözlerinin yankıları ve kırık görüntüler, hem komik hem de korkutucu bir şehir itirafında bir araya geliyor. Ses akışında, sanki komşuların konuşmaları arka sokaklardan bir rap raporuna dönüşmüş gibi, övünmeler, tehditler ve sıradan şiddet geçiyor; biri şarkı söylüyor, biri bağırıyor, biri hayali bir gitarın tellerine vuruyor. Tüm bu karışım neredeyse ev gibi geliyor: yetimce, sıcak bir ironiyle ve çatlaklardan nefes almayı öğreten dünyaya karşı bir sitem notasıyla.