Ain'tgottafeelthatpain

Sanki kafamın içinde hafif bir fırtına kopmuş gibi - yıkıcı değil, perdeleri dalgalandıran ve fırtına kokusu getiren bir fırtına. Her şey kontrol altında gibi, ama düşünceler yağmurdan sonra teller gibi birbirine takılıyor. Dünya biraz bulanık, insanlar alçak sesle konuşuyorlar ve bir yerlerde derinlerde “ben yeterim” sesi yankılanıyor. Kendinden emin değil, ama eskisinden daha yüksek sesle.

Bu şarkıda, kendinle yaptığın geç saatlerdeki konuşmalardan bir şeyler var - artık tartışmadığın, kendini savunmadığın, sadece kendi yansımanından korkmamayı öğrendiğin zamanlardan. Dışarıda fırtına kopuyor olabilir, ama içerde nihayet sessizlik hakim oluyor. Ve bu sessizlikte birdenbire net bir şekilde duyuluyor: acıyı daha fazla taşımak zorunda değilsin. Onu basitçe dağıtabilirsin - soluk bir kasırga ile, uzun bir uykudan sonra kül gibi.