Second Sleep

Uyku ile uyanıklık arasında, beyin henüz uyanmamışken vücut zaten programa göre hareket etmeye başlamış bir durum vardır. Kahve otomatik olarak dökülür, güneş gözleri kamaştırır, ama içimizde hala o ikinci rüya devam eder, o rüyada güçlü olmak zorunda değiliz, her şeyin kontrol altında olduğunu göstermeye çalışmak zorunda değiliz.

Şehir uyanıyor - uğultu, telaş, her şey için savaşıyor: beğeniler, ilgi, aşk. Ve içten içe, sanki hayatın alarm saatinde “ertele” düğmesine basmak istiyorsunuz. Bir dakika daha. Bir nefes daha, kimseyi ısıtmak, kimseye bir şey kanıtlamak zorunda olmadan.

Yine de adımlar işini yapıyor - kapıya, güne, sorumluluklara doğru. İkinci rüya çağırıyor, ama dünyanın gürültüsüne yenik düşüyor. Ama belki de tam olarak değil - çünkü derinlerde bir yerde onun sessiz fısıltısı kalıyor: “Uyanmazsan, sorun değil - sadece hayal etmeye devam et.”