PLUS DE NOUS

Bazen aşk, kapının çarpmasıyla değil, yorgun bir iç çekişle biter. Tüm “nous” havada dağılınca, geriye sadece alışkanlıkların yankısı ve hafif bir suçluluk duygusu kalır - eski bir bardağı attığınızda hissettiğiniz gibi: kırılmış gibi, ama yıllarca ondan içmiştiniz. Burada da her şey kırıldı. Artık tamir etme, açıklama, kurtarma isteği yok. Her şeyin bittiği için hafiflik, hatta garip bir minnettarlık var. Fanfarlar, gözyaşları, final sahneleri olmadan özgürlük. Artık “nous” yok. Ve bu, belki de en dürüst mutluluktur.