the long night

Bazen sessizlik müzikten daha yüksek ses çıkarır. Özellikle yorgunluktan doğan sessizlik, beden hala acıyı hatırlarken ruh geri dönmek istemediğinde. Burada sabah metal kokuyor ve nabız havayı çekiç gibi vuruyor. Her şey bulanık gibidir: kaçış ve dönüş arasında, öfke ve şefkat arasında, yok olmak arzusu ve tamamen ortadan kaybolma korkusu arasında.

Bu karanlıkta garip bir teselli var - sanki biri, sen kendi ateşli rüyanda yanarken yanağını okşuyormuş gibi. Dünya daha iyi bir yer haline gelmiyor, ama seni bırakıyor. Sadece kısa bir süreliğine. Sonra geri dönmek için - biraz farklı, yeni bir kalp atışıyla, dünden biraz daha az eski.