W TEJ OPOWIEŚCI

Bir zamanlar her şey umut verici görünüyordu - neredeyse bir ejderha, bir prenses ve her şeyi değiştirecek büyük bir planın yer aldığı kahramanca bir destanın başlangıcı gibi. Ama parlak zırhların yerine yağlı bir ceket, iksirin yerine en yakın “Żabki”den alınmış bir enerji içeceği vardı ve sihir, sabah 6:00'da başlayan gerçeklik ve derslerdeki solgun yüzlerle birlikte tam da orada sona erdi.

Kelimeler kıvılcımlar gibi uçuşuyor - çok, yüksek sesle, düzensiz. Her monolog sanki bitişi olmayan bir sprint gibi: boşluktan kaçmak istiyorum, ama bacaklarım kendi hikayelerimde saplanıp kalıyor. İroni, bu hikayenin kahramanının kendisi için bir ejderha, kendisi için bir kurtarıcı ve kendisi için bir esneme olması.

“Her şey olacak” ile “her şey oldu” arasında bir yerde, konuşmalardan ve vaatlerden garip bir yorgunluk kaldı. Dünya komik gibi görünüyor, ama kahkaha hırıltıyla geliyor, çünkü ertesi sabah yine ayna - ve onda şövalye değil, sadece kendisi olmaya yetişememiş bir adam var.