Seduto in riva al fosso

Her zaman bir yere koşan dünyadan sakin bir nefes. Sonsuz bir atlıkarıncada bir tur daha atmak yerine, su kenarına oturup, onun yavaş akışını dinlemek ve sessizliğin kokusunu içmek. Etrafınızdaki her şey birdenbire başka bir yoğunluk kazanır: ay su yüzeyinde yansır, tanıdık olmayan adımlar gülümseme nedeni olur ve kelimeler acele etmeyi bırakır.

Burada plastik sandalyeler ve güneşin yerine yüzünüze ışık tutan telefonların yeri yoktur. Sadece “bir şeyden uzaklaşmak” isteyenler üzerinde hafif bir ironi vardır, neyden uzaklaşmak istediklerini bile anlamadan. Ve bunun yanında, lunaparklar ve panayırların telaşı olmadan, sessizlikte kalmanın basit mutluluğu, birdenbire gerçekten iyi gelir.