Broken

Sanki kalbim gece okyanusuna atılmış ve can simidi olmadan orada çırpınıyormuş gibi hissediyorum. İlk başta güzel bir çarpışma oldu - alev vaat eden bir kıvılcım, ama sonra boşluk ve çınlayan bir sessizlik geldi. Kafamda tek bir kelime dönüp duruyor - *kırılmış*. Ve kırılan mobilya ya da telefon ekranı değil, içimdeki en kırılgan şey, güvende olması gereken şey.

Buradaki her akor bir parça gibi: parlıyor, ama parmakları kesiyor. Vokal bazen suçlama, bazen itiraf gibi geliyor, satır aralarında ise banal ama yine de ebedi bir gerçek ortaya çıkıyor: aşk hem yükseliş hem de düşüş olabilir. Ve daha ileriye gidilemeyecek gibi göründüğünde, müzik elinden tutup enkazın üzerinden geçiriyor, adımlar yeniden biraz daha emin olana kadar.