narin

Buradaki kelimeler sigara külü gibi dağılır - sanki ses çıkarırlar ama artık anlamları yoktur. Aşk kayboldu, ama hafıza inatla görüntüleri tutuyor: fotoğraflar, boş parklar, silmek istediğiniz konuşmalar. Her şey geçici ve gerçek dışı görünüyor - insanlar yanınızda, ama hiçbir anlamı yok, sanki herkes gece oyununda kendi karakterini oynuyor.

“Kalbim tekdi, ama meğer değilmiş” itirafında hafif bir naiflik var. Bunda, aldatmacaların ve vaatlerin bedelini bilen bir yetişkinin yorgunluğuyla karışık, neredeyse çocuksu bir şaşkınlık var. Yine de tüm bu sisin arasında bir hassasiyet beliriyor: özel olan sözler ya da yeminler değil, gözlerdi. Gerçeği ortaya çıkaran, hiçbir cümlenin tutamayacağı şey tam da gözlerdi.

Sonuçta, gecenin insanı yabancılaştırdığı, sabahın ise daha da uzaklaştırdığına dair acı bir itiraf ortaya çıkıyor. Ama bu hüznün içinde sıcak ve dürüst bir şey var: zayıflığı kabul etmek, en doğru sözlerden her zaman daha canlı gelir.