Açıklama
Alkışlar ve müzik, sanki hayatın kendisi mutfakta bir konser düzenlemiş gibi birbirini takip ediyor: gürültülü, dağınık, ama nedense hoş. İlk olarak, “türün klasiği” kategorisine girmeye aday bir hata itirafı duyulur - her şey yıkıldığında, suçlu yine de siz olursunuz. Ardından, imgelerin kaosuna hafif bir geçiş yapılır: güller, güneş, yabancı yollar ve kimsenin uymayacağı bazı kurallar.
Bu şarkıda ciddi görünme arzusu yok - daha çok, bahanelerin ritim ve alkışlarla sunulduğunda ne kadar komik ve tuhaf gelebileceğini anlatıyor. Sonuç hem ironik hem de biraz dokunaklı: sanki hayat yine şaka yapmaya karar vermiş ve müzik de ona eşlik etmiş gibi.
Sözler ve çeviri
Bu şarkı enstrümantaldir.