Bahçede Hanimeli

Hafif, neredeyse köydeki bir kasırga gibi, her şey biraz naif ve çok gerçekçi görünüyor. Havada çiçekler ve tazelik kokusu var, sözler ise basit ve ebedi bir arzunun etrafında dönüyor: yanında olmak, gülmek, sevmek ve karmaşık planlar yapmamak.

Melodi sanki hamak sallanışına uyumlu: biraz şakacı, biraz hüzünlü, hafif bir dramla baharatlanmış, ama aslında acıdan çok cilveli. Burada ağırlık yok - sadece oyun var, burada sözler bile neşeli atasözleri gibi geliyor ve kalp “bir kez daha” ritminde atıyor.

Bu, yazın sonsuz olduğu ve “mutluluk”un birdenbire karmaşık bir felsefi kavram değil, basit bir davet olduğu o ruh haliyle ilgili: “Gel, gülüm, gel”.

Söz, Müzik: Anonim

Kurgu: Emre Ay

Lirik video: Sevgi Mutlu