Öldür Beni

Kelimeler taze kar üzerinde izler gibi duruyor - keskin, kesik kesik, sanki her biri yorgunlukla nefes alıyor gibi. Onlarda sadece kırgınlık değil, uzun zamandır mucizevi bir kurtuluşa inanmayı bırakmış ve şimdi kendi kendine “kes, bırak, yavaşça öldür” emrini veren yaralı bir kalbin tüm öyküsü duyulur. Ama bunun arkasında bir poz yok, sadece dürüst bir yorgunluk ve eski derisini sıyırıp atma arzusu var.

Müzik bu metni öyle sarar ki, ağırlığı korkutucu olmaktan çıkar. Son bir derin nefes gibi olur - kendi zehirinde boğulmamak, onun tadını sonuna kadar yaşamak için yardımcı olan bir şey. Ve sözler yankılanırken, bu yavaş ölümün bile bir arınma olabileceği hissi vardır.