SOL

Güneş ışınları suda tembelce dans ediyor ve zaman bile şemsiyenin altında uzanmaya karar vermiş gibi görünüyor. Buradaki hafiflik uydurma değil, gerçek - çıplak ayakların üzerindeki kum taneleri ve dalgaların ritmine göre sallanan ılık hava gibi. Müzik acele etmiyor, sanki özel olarak dünyanın acele etmesine gerek olmadığında nasıl nefes aldığını görmemizi sağlıyor.

Bunda suluboya resimlerinden bir şeyler var - yumuşak çizgiler, şeffaf katmanlar, biraz bulanık sınırlar. Ve bunun okyanus kıyısında mı yoksa beton ormanlarında mı duyulduğu önemli değil: içimizde omuzlarımız yine de düzeliyor ve kalbimiz panikle değil, dalgaların ritmine göre atmayı öğreniyor.