OYNAR

Burada duygular sadece “parladı” değil, sanki zincirlerinden kurtulmuş gibi. Kelimeler, fırtına ve nemli toprağın kokusunu taşıyan sıcak bir rüzgar gibi akıyor. Her şey etrafta, rüzgârlı bir akıntıda yapraklar gibi dönüyor: her kıtada bu rüzgârın bir başka dönüşü var, kalp bir düşüyor, bir yükseliyor.

Melodide küstah bir sadakat yaşıyor - avuç içlerini daha sıkı sıkıyor ve yabancı ellere yer bırakmıyor. Aşk burada sessiz bir itiraf gibi değil, pervasız bir dans gibi geliyor: saçlarda fırtına, deride yaralar, ama gözlerde ateş. Ve bu fırtınada nedense çok fazla ışık ve hassasiyet var, sanki en tehlikeli duygu bir yuva olmayı biliyor gibi.