万有引力

Şehir, yeni bir gadget gibi parıldıyor: cam güneşi kesiyor, rüzgar “en son versiyon idealleri” taşıyor. Kalp yüksek netlik moduna geçiyor ve “burada - huzur” ile “orada - endişe” arasındaki sinyali yakalamaya çalışıyor. Doğruluk bazen şiddete benziyor, sessiz yumuşaklık gürültüde kayboluyor - ama yine de nefes alınıyor: gündüz gökyüzünde yıldızlar saklanıyor, sadece görünmüyorlar, ama oradalar.

Müzik fizik dilinde konuşur: çekim, fazlar, gelgitler. Her biri ayrı bir gezegen, milyarlarca hayal ve milyarlarca yalnızlık kendi yörüngelerinde, ama görünmez bir güç yine de yaklaştırıyor. İnsanlar kaçınılmaz olarak birbirlerini ararlar, bazen kenarları çizerek, ama yine de birleşirler - piksel piksel uyuşmak zorunda olmadan. Kendin olabileceğin yeterince alan var, ve sonra kanıt gerektirmeyen bir yasa işler.