OKAY!

Her “tamam”ın şüphe duvarına bir darbe gibi yankılandığı, kendinden emin ve cesur bir yankı. Bu ritimde uyum arayışı yok - yerinin dolu olduğunu yüksek sesle ilan etmek ve kimseye teslim etmemek var. Omuzlarında balmumu, Afrika kökenlerinden gelen Fransız aksanı, bavullarla yapılan anlaşmalar ve eski tanrıların gölgesi - hepsi kendine güven ve biraz da küstahça övünmenin bir karışımı olarak iç içe geçiyor.

Buradaki müzik pahalı duman ve kulis görüşmelerinin kokusunu taşıyor, yabancıların zayıflıklarına karşı sert bir ironi ve kendi gücünden acımasız bir zevk var. Her ritim sanki şöyle diyor: “Evet, zordu, ama şimdi bak, kararları kim veriyor.” Ve eğer hala hoşlanmayanlar varsa, bu açıkça onların parçası değil - hafif kalpler için çok ağır.