Terima Kasih

Sanki sıradan bir gün aniden yumuşak altın bir filtreyle aydınlatılmış gibi. Şarkıda acele yok, ama küçük jestlerle dolu: tadı pek uygun olmayan, ama bölünmüş olduğu için sevilen bir restorana gitmek gibi. Garip durumlar ve gündelik hayat bir şölene dönüşüyor, burada ana yemek yemek değil, “sen özelsin” hissi.

Burada şükran, ciddi bir konuşma gibi değil, satır aralarında fısıldanan bir şey gibi geliyor - birinin kendisi olarak kalması ve bununla etrafındaki her şeyi değiştirmesi için. Her “teşekkür ederim” tekrarında yorgunluk değil, sevinç hissediliyor, sanki kalp kendine bir alışkanlık bulmuş gibi - her gün hayatı daha sıcak kılan şeyleri yeniden fark etmek.