Closer

Sanki kulüp gecesi ve yaz şafağı tek bir karede birleşmiş gibi: baslar hala göğsünde yankılanıyor, duman ve kahkahalar havada kayboluyor, ama içinde sessiz bir istek var: “yaklaş, bırakma”. Bu sözlerde aşk, kırılgan bir hassasiyet değil, gerçek bir doğa gücü: ikisi, geçmişteki fırtınalara ve kendi sırlarına rağmen yüzmeye devam etmeye çalışırken tutundukları su.

Müzik, uzun süren bir gelgit gibi sallıyor: kimi zaman haylaz bir ateş, kimi zaman ise tatlı itirafların küstah kafiyeler ve sokak imgeleriyle birleştiği, iç burkan bir yumuşaklık. Ve bu parçadan sadece tutku değil, bu tür hikayeler için nadir görülen bir sıcaklık da esiyor - sanki partilerin kaosunda bile ikisinin güvende ve iyi hissedebileceği bir sal bulmak mümkünmüş gibi.