septemberr daze pt. 2

Nostalji burada kabadayılıkla iç içe: Eylül günlerinin kokuları, sanat okulundan sonra dumanla karışıyor ve her şeyin kontrol altında olduğunu gösterme alışkanlığıyla. Komik ve biraz da dokunaklı - sanki yetişkinlik gelmiş gibi, ama içerde yine de ciddi kararlar yerine, fotoğrafta kimin daha iyi çıktığı ve hayalindeki arabanın kaç kapısı olduğu tartışılan bir gençlik şamata var.

Sözler bazen itiraf, bazen de bahane gibi geliyor: sevmek mümkün, ama sadece “paket” olarak, çok fazla yanmamak için. Hafif bir ironi, biraz kargaşa ve bolca enerji - tüm bunlar, özgürlüğün tadı olan öğleden sonra tembelliğinin atmosferini yaratıyor, burada melankoli bile hafif ve cüretkar geliyor.