burn

İlişkiler bazen eski bir daireye benzer: duvarlar ayakta duruyor gibi görünüyor, ama her şey bant ve alışkanlıkla ayakta duruyor. Ne kadar düzeltmeye çalışırsan çalış, bir gün öyle bir patlama olacak ki, tamir etmektense yakıp kül etmek daha kolay olacak. İşte tam da bu duygu - artık tartışmaya gücün kalmadığında, veda her türlü sözden daha yüksek sesle geliyor.

Şefkat yerine kıvılcımlar, kucaklaşma yerine duman var, ama garip bir rahatlama da var. Çünkü yangın bazen yıkım değil, özgürlüktür: küllerin dağılmasını ve yeni, daha temiz, daha hafif bir şekilde dışarı çıkmasını sağlamak. Müzik ise bu ateşe sadece odun atarak, güzel ve kesin bir şekilde yanmasını sağlar.