NADIE MÁS!

Duman ve stroboskopların arasından garip bir itiraf beliriyor - kulüp ritmi damarlarda atıyor, içimizde ise eski vaatlerin parçaları dağılıyor sanki. Burada yabancılar yok, sadece ikisi var, kendi akvaryumlarında kilitli, havanın haplar ve söylenmemiş sözler koktuğu bir yerde. O, neon ışığı gibi parıldıyor, o ise çok uzun süre baktığı bir vitrin gibi.

Bu şarkıda dans pisti bir itiraf odasına, nakarat ise kapının kilidine dönüşüyor. Tatlı yorgunluk, sinirli öfke, karşı çıkarak söylenen sözler ve yapışkan bağımlılıktan kurtulma çabası. Ama her satırın arkasında, kimsenin sessizliği bozmadığı ve ışığın gözleri kamaştırmadığı, denizin kenarında uyanma arzusu yatıyor.