Matahari

Sanki iki dans arasında el yazısıyla yazılmış bir günlük notu gibi: mitler partiye gelir ve sabaha kadar kalır. Burada Malinche, Kleopatra ve Medusa'nın isimleri, sanki birbirlerine göz kırparak ve meydan okuyarak dans eden efsaneler gibi sıralanır. Ritim “soy la que mata” mantrasını tekrarlar ve her “mata” şiddetle değil, eski rolleri yakma ve başkalarının beklentilerinin anahtarlarını neşeyle atma becerisiyle ilgilidir. Ses, bir davulcuya dönüşüyor: fısıldıyor, bağırıyor, dansı teşvik ediyor, burada kaprisli, yırtıcı ve cesaretinde tamamen sakin olunabilir.

Sıcaklık ve hafif ironi - mutfak masasında bırakılmış bir not gibi: “sıcaklığın için özür dileme”. Burada tavanlar ve gereksiz kurallar silinir, deri bir yılan gibi kıyafetlerini değiştirir - ve bu sadece daha iyi olur. Şarkı bir talimat değil, bir davettir: gel, zıpla, gücü hisset ve onunla birlikte gül; patetik olmadan, kıvılcımla ve gereksiz ciddiyet olmadan anlatılan kız gücü.