Locura

Kışın soğuğu, sanki özlemin dayanıklılığını test etmek için özel olarak icat edilmiş gibi. Eşarplar, kazaklar ve battaniyeler sadece bedeni kurtarır, ama kalbi kurtaramaz, çünkü kalp, diğerinin sıcaklığı olmadan inatla titrer. Her sabah, kırılgan ve dokunulamayacak kadar güzel bir vazo gibidir, ama içinde canlı bir şey olmadan hızla boşalır.

Bu hikayede her şey tek bir kelime etrafında dönüyor: “locura”. Korkutmayan, iyileştiren bir delilik. Giysilerin kokularını karıştırıyor, sınırları silip sadece çıplak duyguları bırakıyor. Onlarda mantık ve plan yok, sadece kaderinde ne kadar sürecekse o kadar sürecek bir ateş var. Ama bu da, korkuları hafızadan silip, küçük, neredeyse çocuksu sevinçlere olan inancı geri getirmek için yeterlidir: saçtaki gül, avuçtaki anahtar, gökyüzünü yeniden boyayabilecek bir bakış.