Пролетает лето

Yaz her zaman aynı şekilde geçer - sanki daha az önce sıcaklık, kahkahalar, sigara dumanları kapının önünde yükselirken, şimdi rüzgârda gazete hışırdamakta ve yapraklar sararmaya başlamıştır. Özel bir şey yok gibi: sigara yanıyor, gökyüzü gölette yansıyor, ağaçlar rüzgardan eğiliyor... Ama bu sadelikte aniden bir sinyal duyuluyor - her şeyin akıp gittiğini ve sıcaktan sıcağa döngü gibi geri döndüğünü hatırlatan bir sinyal.

Ve bu tuhaf bir sükunet: yazın geçmesi şaşırtıcı değil, şaşırtıcı olan sadece yazın alışılmış önemsiz şeylerin içinde ne kadar kolay çözündüğü. Bahçedeki sesler, ayaklarımızın altında kağıdın hışırtısı, keskin soğuk, ardından yeni bir sıcaklık dalgası. Burada ayrılıklar bile son değil, dayanıklılık testi gibi görünüyor. Her şey yolunda gidiyor: bazen gün batımı, bazen gün doğumu, bazen bırakıyoruz, bazen geri alıyoruz. Ve bu döngüde yaz sadece el sallayarak geri döneceğine söz veriyor.