Я всё сказал

Kahve soğudu, yatak dağınık, ama bahaneler hala düzgün cümlelere dönüşmedi. Çok dürüst, çok yüksek sesli ve çok geç - her şey söylendiğinde, ama sanki hiçbir şey duyulmamış gibi. Duyguların hatırası burada itiraflarda değil, küçük ayrıntılarda yaşıyor: buruşuk çarşaf, boş kupa, boğuk ses.

Ve tüm bunlar, can simidi olmayan bir deniz fırtınasına benziyor. Elini tutmaya çalışıyor, ama ulaşamıyor gibi. Fotoğrafta, gelecekte, artık kimsenin olmadığı ve geçmişin sadece şarkıda yankılanan bir eko olarak kaldığı bir gelecekte. Burada son nokta yok - sadece ısrarcı bir “her şeyi söyledim” var, bu hem bir hüküm hem de bir mazeret gibi geliyor.