Улетают на юга

Bahar ve ıslak asfalt kokuyor - sanki çok yakınlarda az önce yağmur yağmış gibi. Mektup, okul anketindeki samimi itiraflar kadar naif ve doğrudan basit kelimelerden oluşuyor. Onlarda abartı yok, sadece buluşmaya, eve, hafızada bir anlık beliren hafif bir elbiseye duyulan dürüst bir özlem var.

Her satırda, gerçekleşmemiş hayallerin acısı umutla yan yana duran ergenlik samimiyeti var: “Çağır, geleceğim.” Kuğular güneye uçuyor ve onlarla birlikte yanında olma şansı da kayboluyor, ama yine de bir gün kaderin yumuşayacağına dair inanç kalıyor. Ve bu inanç, yağmurda omuzların ıslanırken mırıldandığın şarkı kadar inatçı ve dokunaklı geliyor.