INNECESARIO

İlk başta, tüm bunlar sadece bir gösteriş gibi görünüyor: küfürlü sözler, filtrelenmemiş itiraflar, aşk tanrısına yönelik alaycı sözler. Ancak satır aralarında başka bir şey hissediliyor: “kötü çocuk” maskesine hiç uymayan inatçı bir şefkat. Kulağa küstahça geliyor, ama aslında bu klasik bir hikaye: daha yakın olmak istemek ve aynı zamanda bunun istediğinden daha önemli olduğunu kabul etmekten korkmak.

Her satır, şaka yapma, sokak argosunun arkasına saklanma girişimi gibi, ama yine de ortaya çıkan şey kırılganlık. Dışarıdan gösteriş gibi görünüyor, ama içten içe sadece bir ihtiyaç var: aramaya hızlı cevap verilsin, kalp yanında atsın, zaman geçmesin. Ve bu “yanlış” kelimeler ve ateşli itirafların kaosunda parça yaşıyor - sanki duygularını sakin bir şekilde anlamayı bir türlü öğrenemeyen iki insanın dürüst bir tartışması gibi.