PAKETE VAS

Sanki eski bir tren yavaşça perondan ayrılırken, platformda biri hala el sallıyor - umutla değil, sadece alışkanlıktan. Şarkıda çok fazla ritim var, ama içinde yumuşak bir yorgunluk var, sanki hafif bir kalbi artık yaşamadığı yerde tutmaya çalışmak gibi. Sözler, mantra gibi tekrarlanıyor ve raylar üzerinde yankılanıyor, aralarında ise kısa şefkat patlamaları var, bunlar geri dönüşle ilgili değil, bırakıp iyi dileklerde bulunmakla ilgili, her şey çoktan geride kalmış olsa bile.

Bu, sanki kendine “bırak gitsin, değişsin” diyormuşsun gibi geliyor ve ritimle birlikte garip bir sıcaklık, kızgınlık ve alçakgönüllülük karışımı hissediliyor - sanki geçen seyahatten kalan bir bavul etiketi gibi.